شفیع بهرامیان/ بهار با تمام زیبایی و سرسبزی‌اش، این روزها در کوهستان‌های ما رنگ دیگری به خود گرفته است. هجوم بی‌رحمانه برای چیدن گیاهان کوهی و بهاری، زخمی عمیق بر پیکر این طبیعت وارد کرده است. غافل از آنکه این سبزی‌های زودگذر، ریشه در بقای کوهستان دارند و بی‌رحمانه چیدنشان، نه تنها زیبایی امروز را می‌گیرد، بلکه فردا، کوهستان‌های سرسبز را به بیابان‌های بی‌روح تبدیل خواهد کرد.

تخریب پوشش گیاهی، فرسایش خاک، کاهش تنوع زیستی و بر هم خوردن اکوسیستم، تنها بخشی از لطماتی است که این برداشت بی‌رویه به‌بار می‌آورد. معیشت آیندگان به همین طبیعت گره خورده است و نابودی آن، چهره فقر و تنگدستی را برایشان نمایان خواهد کرد.

کوهستان‌های ما نیازمند تنفس هستند. نیازمند آنکه دست از طمع برداریم و اجازه دهیم این گنجینه‌ها، نسل به نسل به ما و آیندگانمان برسند. بیایید با هم عهد ببندیم که نگهبان این زیبایی باشیم و نگذاریم سودجویی عده‌ای قلیل، هستی کوهستان را به نیستی بکشاند. کوهستان چشم به راه کمک ماست. بیایید صدای نفس‌های خسته‌اش را بشنویم و مرهمی بر زخمش باشیم.